Rond lunchtijd bekeek ik plaatjes van voedsel. Verkeerd tijdstip uiteraard, maar zeker ook food for thought.
Een team vergelijk ik wel eens met een broodje. Je kan er van alles tussen stoppen. Verschillende structuren, verschillende smaken, een krokantje, iets gezonds, iets zoets, iets pittigs en noem maar op. Niet alle ingrediënten zijn passend en geven een absoluut onvergetelijke smaak waar het water je van in de mond loopt. Net als met een team…..

Wanneer je kijkt naar de samenstelling van een team dan hoop je dat je het meest ideale kunt bereiken of in ieder geval kunt benaderen. De variëteit van mensen zorgt voor een spannende samenwerking. Spannend in de zin van alertheid op elkaar en met een gemeenschappelijk doel voor ogen. De wil om elkaar te ondersteunen en elkaar te leren ontwikkelen zou niet alleen weggelegd moeten zijn voor de leidinggevende.
Wat is daar voor nodig? Men moet elkaar kennen, men moet op de hoogte zijn van elkaars persoonlijke ontwikkelpunten, men moet een gezamenlijk doel nastreven en het ego opzij zetten.
Hmm…., toch het woordje moeten. Wanneer we het woordje ‘moeten’ vervangen door het woord ‘willen’ dan klinkt het al een stuk beter. Dat geeft hoop en vertrouwen. Wat is mooier dan dat er staat: men wil elkaar beter leren kennen, men wil de ontwikkelpunten van de ander leren kennen en men wil het gezamenlijke doel als team bereiken.
Niet alleen als team is dit de meest ideale setting, ook voor een leidinggevende is dit een ultieme wens.
Elk team kan zijn ideale broodje samenstellen, want soms moet je het gewoon doen met de ingrediënten die voor handen zijn. Aan het team om er een smaakvol broodje van te maken. Wanneer iedereen zich bewust is op welke wijze hij of zij zich individueel kan verbeteren zou het zomaar kunnen zijn dat er een nieuw favoriet broodje ontstaat.
Team smakelijk!