……….Er is nergens plaats om te zitten, elk bureau is bezet of er staat demonstratief een tasje op de stoel…ik heb pech…..

Toen werd ik wakker. Ja het was een droom en elke droom heeft een betekenis nietwaar! En die betekenis is niet zo ver te zoeken. Ik ben niet meer werkzaam binnen het bedrijf waar ik als eenentwintigjarige aan de slag ging. De rekensom is niet zo ingewikkeld, aangezien ik in april Sarah heb gezien. Het was dus een lange periode die ogenschijnlijk snel voorbij is gegaan. Wanneer ik probeer stil te staan bij de afzonderlijke periodes dan lijkt het een hele lange tijd.

Het was een tijd vol afwisseling en toch ook routine en regelmaat. De routine zat hem in het feit dat je salaris werd gestort, dat je gewoon elke werkdag je wekker instelde en dat ik meestal naar huis ging om te eten. Klinkt saai, maar dat was het absoluut niet. Zoveel collega’s gekend en zien gaan. Zoveel nieuwe dingen geleerd zowel tijdens het werk als tijdens de tientallen trainingen. Hier ben ik gevormd, gepokt en gemazeld.

En nu met het volle verstand gekozen om een arbeidsleven te gaan starten als zelfstandig ondernemer. Dat idee sluimerde al heel lang in mijn hoofd. Niet dat ik concrete producten met me mee heb gesleept al die jaren, maar ik moet het een keer gedaan hebben.

‘Wel of niet doen, niet proberen’ master Yoda heeft toch een mooie boodschap. Dit onooglijke gedrocht heeft wel een uitspraak gedaan die ik omarm.

Mijn agenda ziet er heel anders uit. Niet leeg in elk geval. Er staan acties op die ik moet en wil uitvoeren. In het kader van de ondernemersperikelen zijn er iets te veel ‘moetjes’ en verder is het veel ‘willen’. Dat is toch het grootste kenmerk van ‘vrije dagen en niet op kosten van de baas?!’.

In de komende blogs neem ik je mee in mijn hersenspinsels en die dingen die me overkomen. Misschien heel herkenbaar en misschien niet.