Vanochtend bekeek ik een videofilmpje van Erik Verhagen en hij legde o.a. uit dat ‘Facing the dark side’ een must is om weer omhoog te krabbelen uit een dal. Dus ik ben direct naar een spiegel gelopen en heb daar een kwartier gestaan. In dat kwartier zag ik eigenlijk wel een bekend gezicht, beetje vermoeid en toch wel bekend. Na dat kwartier had ik de spiegel niet meer nodig, want het reflecteren op mezelf gaat ook zonder spiegel wel door.
De essentie van de video was dat er altijd een patroon is in de wijze waarop alles om je heen gebeurt. Een piek, een dal, een piek….En op het moment dat je in een dal zit, de mens over het algemeen sneller gaat reageren om uit dat dal te komen. Hierdoor realiseerde ik me maar weer eens te meer dat het uiteindelijk altijd de kracht van je eigen persoonlijkheid is waardoor je weer naar de piek kunt toesnellen. Hoe meer je gelooft in je eigen persoonlijkheid, hoe krachtiger je zelf wordt. Wat heb je daarvoor nodig?
Daar is geen recept voor want dit is nogal individueel bepaald. Neem vijf minuten de tijd en bedenk wanneer je voor het laatst hebt gelachen, waar dat was, waarom en met wie. Of bedenk wanneer je jezelf een schouderklopje hebt gegeven en waarom dit was. Of..denk iets positiefs en maak dat de metafoor van je eigen persoonlijke kracht. Gebruik deze metafoor op het moment dat je in het dalletje zit en wees trots op je kracht en het vertrouwen in jezelf.

De volgende keer dat ik weer voor de spiegel ga staan, zal ik dit lachend doen want niets is belangrijker dan een lach als positieve opsteker voor jezelf. Hoe mooi is het dat je zelf die persoonlijke opsteker kunt zijn!